Ir al contenido principal

Limpia

 


Limpia el suelo.

Limpia la ropa.

Limpia los platos.

Limpia los cubiertos.

Limpia las cazuelas.

Limpia tus manos.

Limpia tu cara.

Limpia tu cuerpo.

Limpia tu ropa.

Limpia, limpia,…


¿Cómo no poder empezar un poema con la palabra limpia?


Así empieza el libro.

Así me lanzo sobre pantalla.


La limpieza que parece sólo me implica.

Lo sucio se limpia.

Lo que siempre odié, limpiar el polvo.

Se acumula.

Fregar el suelo.

Pasar la mopa.

No me importa tanto.

Pero pasar un paño por muebles y puertas me agobia.

Parece que nunca ganas la batalla.

Siempre presente.

El polvo se acumula.

Borreta. 

Esa substancia que siempre flota.

Ácaros.

Alergias varias.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Avui/Hoy

 Avui som divendres / Hoy es viernes Divendres. (Viernes.) Tot el d’ahir i d’abans ja no és. (Todo lo de ayer y antes ya no es.) Res tornarà. (Nada volverá.) Quan diem demà, no ho sabem. (Cuando decimos mañana, no lo sabemos.) Ho veurem passar. (Lo veremos pasar.) Pot ser hi serem. (Puede ser seremos.) Pot ser. (Puede ser.) Ara és. (Ahora es.) Només ara. (Sólo ahora.) D’això fa un somni. (De eso hace un sueño.) Un fet no fet. (Un hecho no hecho.) Imaginat. (Imaginado.) Imaginar te un pes alleugerit quan ha passat. (Imaginar tiene un peso aligerado cuando ha pasado.) Dilluns serà maig. (Lunes será mayo.)

Habitar

Habito mis silencios. Me habito en mí. Soy única. Cada ser se habita en sí. La existencia es resistir la tendencia y seguir. El cuerpo. La mente. El ser de si.